Netwerk

Ondergronds vormen schimmels samen met de wortels van planten en bomen een ongekend groot netwerk, mycorrhizae. Kunstenares Suzette Bousema maakt met haar project Super Organism dit schimmelnetwerk zichtbaar. Ze fotografeerde de schimmels in een laboratorium met een macrolens en drukte ze af op halfdoorzichtige doeken.

In de Leidse Hortus zag Yvon een van de doeken. Eerder had Suzette een expositie in de Kaapse Bossen in samenwerking met Natuurmonumenten. Kijk hier voor meer informatie.

Geboorte

Van de week maakte Yvon een foto van mooie waterlelies. Toen ze inzoomde kwam er nog iets anders tevoorschijn. Je moet wel een 'heksenblik' hebben om het te kunnen zien.

Uit de lelie lijkt iets geboren te worden. Wat zou het zijn? Het lijkt een soort lichtwezen...
De natuur blijft ons verrassen.

Tweelingbeuk

Achter Saskia's huis staat een kerk met daaromheen een bosje. het is niet openbaar toegankelijk. Met Kerkepad wast de kerk open en konden we ook in het bosje.
Anja en Saskia hebben het bosje bekeken op mogelijke geschiktheid voor een bosbad-activiteit. Dat zou kunnen en ook mogen (desgevraagd aan de kerk), maar we aarzelen omdat het erg klein is en ook lawaaierig kan zijn vanwege het langsrijdend verkeer.
Middenin het bosje staat een bijzondere tweelingbeuk: de sapstroom van de ene stam loopt omhoog, de andere omlaag! We konden het allebei voelen. Toen Saskia een week later weer ging, was dat nog zo.
We houden deze locatie in beraad: fijn dichtbij.

Herfst in aantocht

Herfstvondsten van gisteren

Van de week vonden we alle drie ineens: het lijkt wel of je de herfst al een beetje ruikt! Toen Saskia gisteren een boswandeling maakte kon ze de eerste tekenen ook al zien. Een enkel geel blad, voortijdig afgevallen eikels, uitgebloeide bloemen, hier en daar een bruin blad in de verder nog stralend groene varens.
Volgens de alternatieve seizoenenindeling begint de herfst in de eerste dagen van augustus. Over een week of drie dus. Wij verheugen ons erop, ja nu al terwijl de rest van Nederland zich vooral concentreert op de zomervakantie. Maar dan willen we wel graag tot eind oktober mooie herfstdagen met van dat warme zonlicht waarin de bladeren langzaam verkleuren en verdorren, met ochtendmist en dauwdruppels op spinnenwebben, en wat regen en wind ter afwisseling. Nog even...

Anja's beuk

Anja bij haar beuk

Anja en haar man zijn vele keren met vakantie geweest in het Wirfttal (Duitse Eiffel). Tijdens een wandeling in 2007 dacht Anja terug aan hoe zij op een cursus een mooi contact met een boom had gehad en vroeg zich af of dat vaker zou lukken. Jazeker dus!

“We liepen langs een pad en toen hoorde ik heel duidelijk ‘hallo’! Wat raar, dacht ik, want er was verder niemand. Ik zei tegen mijn man Henk dat het leek te komen van achter de begroeiing aan de linkerkant van de weg. We liepen even verder en zagen toen links een paadje. Meteen aan het begin was een grafheuvel, dat bleek van een hondje te zijn, er stonden beeldjes op. En was ook een houten kastje met een beschildering van een uil. Het voelde als een gewijde, bijzondere plek. Toen we verder naar links liepen kwamen we op een open plek. Het was er heel stil en er hing een serene sfeer. Achterin zagen we een prachtige majestueuze beuk staan. Ik voelde meteen dat zij (het voelde als een vrouwelijke energie) degene was die mij had begroet. We bleven bij haar staan en ze voelde zo uitnodigend! Het ontroerde me en Henk was ook onder de indruk.

De leefhoutjes

Daarna zijn wij elk jaar als wij daar op vakantie waren, ik denk wel twaalf keer, bij deze beuk op haar sfeervolle plek langs gegaan. Steeds  was zij uitnodigend en lief, echt een vriendin.
Twee jaar geleden, toen we van plan waren om ons huis te gaan verkopen, vreesde ik dat we haar niet vaak meer zouden gaan bezoeken. Toen heb ik haar gevraagd of ik een tak van haar mocht hebben om leefhout van te maken. Dat mocht en dat heb ik ook gedaan. Via het leefhout is zij voor altijd bij me!”